Sapfo “Ode aan Afrodite”
Onsterfelijke Afrodite, kind van Zeus, vol listen,
ik smeek U, heersers, doe mijn hart toch niet
zo’n pijn met al Uw kwellingen,
machtige godin.
Kom hierheen, want ook eerder
verhoorde U van verre mijn gebed en
verliet U het gouden huis van Uw vader
om naar mij te komen op Uw wagen.
Mooie snelle vogels trokken U
boven de donkere aarde,
met snelle vleugelslagen verlieten zij
de hemel en vlogen door de lucht.
Snel waren ze er en U, gelukkige godin,
glimlachte met Uw goddelijk gelaat
en vroeg wat er met mij aan de hand was
en waarom ik U riep,
en wat ik het liefste wilde in mijn
waanzinnige verliefdheid. U zei:
“Wie moet ik verliefd op je laten worden,
wie wil er niets van je weten, Sapfo?
Ze ontwijkt je nu wel, maar snel zal ze
achter je aangaan;
nu neemt ze je geschenken nog niet aan,
maar ze zal je er weldra mee overladen,
nu houdt ze niet van je, maar dat zal
gauw veranderen, of ze wil of niet’.
Kom ook nu bij mij en bevrijd mij
van mijn droeve zorgen,
en vervul alles waar mijn hart naar
verlangt, en wees mijn bondgenote hierin.
Σαπφώ «Ύμνος στην Αφροδίτη»
Αθάνατη Αφροδίτη, που κάθεσαι σε πλουμιστό θρόνο,
κόρη του Δία πολυμήχανη, σε παρακαλώ: δέσποινα,
μη βασανίζεις με έγνοιες και στεναχώριες την καρδιά μου!
Αλλά έλα κοντά μου, αν κάποτε άλλοτε άκουσες
τη φωνή μου από μακριά και εισάκουσες την
προσευχή μου. Τότε άφησες το χρυσό παλάτι του
πατέρα σου και ήρθες ζεύοντας την άμαξά σου.
Όμορφα σπουργίτια σε φέρανε γρήγορα κάτω
στη μαύρη γη.
Χτυπώντας γοργά τα φτερά τους και διασχίζοντας τον
αιθέρα ήρθαν από τον ουρανό. Γρήγορα φτάσανε· κι εσύ,
μακαρισμένη, με γελαστό το αθάνατό σου πρόσωπο,
με ρωτούσες τι έπαθα πάλι, γιατί σε κάλεσα πάλι,
τι επιθυμεί πιο πολύ η τρελή καρδιά μου. «Ποιο αγαπημένο
πρόσωπο πρέπει η πειθώ να φέρει τώρα στην αγάπη σου;
Πες μου, Σαπφώ, ποιος σε αδικεί;
Σε αποφεύγει; Σύντομα θα σε κυνηγήσει η ίδια. Δε δέχεται
δώρα; Θα σου προσφέρει η ίδια. Δε σ’ αγαπά; Σύντομα θα
σ’ αγαπήσει, ακόμη και παρά τη θέλησή της.» Έλα και τώρα
και λύτρωσέ με από το βαρύ μαράζι. Εκπλήρωσε αυτό που
η καρδιά μου ποθεί να γίνει και γίνε σύμμαχός μου.
[Μετάφραση: Δ. Ιακώβ]
